Twee personen die een sleutelrol speelden in de geschiedenis van The Beatles verschenen tijden een nostalgische reunie op het het balkon van het stadhuis van Liverpool.
Allan Williams, de man die zichzelf ‘De man die The Beatles uit handen gaf’ noemt, werd door de stad Liverpool als ereburger bekroond.
De oprichter van de Jacaranda en de Blue Angel komt zo de groep vervoegen van mensen die een belangrijke rol speelden in de groei, de ontwikkeling en de geschiedenis van Liverpool.
Allan is nu 86 jaar en was de allereerste manager van The Beatles in de vroege jaren 60, het was pas daarna dat Beatlemania losbrak en de 4 jongens uit Liverpool de wereld veroverden.
Hij stond op het balkon waar ook Paul, John, George en Ringo in 1964 neerkeken naar een hele grote meute schreeuwende fans. Allan haalde herinneringen op samen met Freda Kelly, 71 jaar die ooit de secretaresse was van Brian Epstein en van The Beatles en ook 10 jaar de Officiele Fanclub draaiend hield.
Voor Allan, die nu in een zorginstelling verblijft, was dit een officieel eerbetoon voor de rol die hij speelde in het ontstaan en de groei van The Beatles – van rockers in Hamburg tot wereldwijde idolen.
‘Het is niet alleen het eerste eerbetoon dat mij te beurt valt, het is ook het enige!’ grapte hij. ‘Ik ben in shock,’ zei hij ook nog. ‘Ik weet niet waarom ze me die eer betonen maar ik ben wel erg vereerd en heel blij.’
Allan Williams with Freda Kelly
De wegen van de nachtclubeigenaar en The Beatles liepen uit elkaar in 1961 na een dispuut over een onbetaald commissieloon. Ook al is zijn rol niet zo groot, hij maakt toch deel uit van de geschiedenis van The Beatles. Hij was de man die de vier jongens terug naar Liverpool bracht na hun ‘wilde’ avonturen in Hamburg.
En het was toen dat het oog van Brian Epstein op de groep viel en hun dan de finale duw gaf naar roem en bekendheid over de hele wereld.
Het verhaal van Allan in de begindagen van The Beatles kan je lezen in zijn autobiografie die in 1975 verscheen, ‘The Man Who Gave The Beatles Away’.
In een officiele speech zei de burgemeester van de stad dat Allan het ereburgerschap kreeg om zijn bijdrage aan de muziekindustrie in Liverpool als eerste manager van The Beatles. Alan zorgde ook voor de eerste optredens van de groep en voor hun tour naar Hamburg in Duitsland. Hij speelde zo een cruciale rol en legde de basis voor het Beatlestoerisme in Liverpool – een industrie dus nu jaarlijks voor een inkom van 120 miljoen euro zorgt.
1964
Alan zegt: ‘Natuurlijk kan ik me die tijd nog goed herinneren, we hadden heel veel fun in de jaren 60. En we wisten natuurlijk niet dat we geschiedenis schreven, wereldgeschiedenis. We wisten niet dat The Beatles wereldberoemd zouden worden. En ik kan het nog steeds moeilijk geloven. En dat ze nog steeds aan de top staan verbaasd me eignlijk niet. Ze verdienen dit, ze zijn immers heel goed en niemand zal hen dat snel nadoen. Ik was ook helemaal niet boos toen Brian Epstein hun manager werd. Ik was trots op hen en op mezelf omdat ik de basis had gelegd. En nu? Ik hoor nooit meer iets van Paul of van Ringo ... ik weet zelfs niet waar ze wonen.’
Allan zegt dat zijn rebelse jaren voorbij zijn en hij enkel nog geniet van een kopje thee. Hij kan zich zelf niet meer herinneren wanneer hij nog een eens pint ging drinken in een pub. En naar de muziek van de Fab Four luistert hij ook niet meer. Zijn favoriete liedje? ‘Fool on the hill’ – een titel die hij leende voor zijn tweede autobiografie in de jaren 90.
‘Ik word bestempeld als de man die The Beatles uit handen gaf, maar het waren The Beatles die mij uit handen gaven ... misschien moet ik dat dan maar op mijn grafsteen laten beitelen.’
Als hij denkt aan het geld dat hij had kunnen verdienen dan komen zijn managerscapaciteiten weer even boven … ‘Ik wou dat ik 10%, of 1 % of zelfs maar een half had gekregen … het leven had er anders uit gezien.
‘Ik heb heel veel mooie herinneringen aan plaatsen waar de groep kon optreden. Ik wist dat de Fab Four speciaal was. Maar niemand had ooit kunnen weten, ooit durven dromen dat de groep wereldberoemd zou worden. Niemand had kunnen voorspellen dat ze de muziekgeschiedenis zouden veranderen. Ze kwamen vaak in mijn club, The Jacaranda, ze hingen er zo maar wat rond. En op een dag vroegen ze me om hun manager te worden. Ik dacht, waarom niet, ik had dit nog nooit eerder gedaan maar wou het een kans geven.’
Op de vraag of er nog ooit een andere ‘Beatles’ zou komen zegt Allan: ‘Ik denk het niet. En als het toch zo zou zijn, zal ik hun manager niet worden!’
Naast vrienden en familie was ook Freda Kelly aanwezig, die sinds ze 17 was deel uitmaakte van de entourage van The Beatles. Samen met een vriendin richtte ze de Beatles Fan Club op. Brian Epstein vroeg haar om het secretariaatswerk voor de groep en voor hem te doen. Een unieke kans vond ze, want er waren heel weinig vrouwen actief in de muziekwereld in die tijd.
Freda stond voor de laatste keer op het balkon van het stadhuis van Liverpool samen met The Beatles toen ze naar huis keerden na de premiere van hun eerste film ‘A Hard day’s Night.’
Ze zegt: ‘Toen ik samen met de vier jongens op het balkon verscheen stonden er 200000 schreeuwende mensen naar ons te kijken. Dit gaf me een fantastisch gevoel. Elke Beatlefan was jaloers op me natuurlijk want ik werkte voor en met hen. Als secretaresse deed ik bijna alles – contracten, brieven, agena’s bijhouden en de fanclub draaiende houden. Dit waren de 10 meest fantastische jaren van mijn leven.’
(Bron: liverpoolconfidential.co.uk)
(Vert: Janien Nuijten-Colans)
