Jarenlang hebben vele gitaristen het zich afgevraagd: hoe speel je nu het openingsakkoord van A Hard Day's Night?

Een beruchte anekdote is hoe een bekende gitarist het hem vroeg, Harrison antwoordde dat het een f-akkoord is met een toegevoegde g-noot op de eerste snaar (er aan toevoegend dat het op een 12-snarige gitaar beter klinkt). Waarschijnlijk verbluft door de eenvoud vroeg de gitarist per ongeluk of Harrison het wel zeker wist. Harrison - die het akkoord uiteraard honderden keren gespeeld had - antwoordde even sarcastisch als bescheiden: euh, ik denk het wel.

A Hard Day's Night was de opener van de eerste film van the Beatles en de titel werd verzonnen door Ringo die na een lange dag naar buiten liep en riep "It's been a hard day.... en er achter komend dat het al laat was er achter riep ..... night.

Harrison speelde overigens het akkoord niet in een keer goed. Maar waar hij nog meer moeite mee had was de solo. Die was destijds te snel voor Harrison. Het probleem werd opgelost door de solo op halve snelheid in te spelen. Tijdens de live-concerten had Harrison inmiddels de solo op volle snelheid onder de knie, maar bij deze BBC-opname was dat nog anders. Te horen is hoe in deze live versie de studiosolo is ingelast. The Beatles proberen het op het eind van het nummer nog te verbloemen door het outro extra lang te spelen en er uitdrukkelijk bij te zeggen dat ze dat deden om maar aan te tonen dat het live was, maar de beatles vallen door het verschil in opnamekwaliteit genadeloos door de mand.

Door: Ron Bulters

We hadden het al eens over het meest gecoverde nummer ooit.

Meer dan 1600 versies zijn er van opgenomen en het is daarmee de meest gecoverde song ooit. Lennon werd er gek van als de zoveelste violist het in een restaurant aan zijn tafel ging spelen, niet in de laatste plaats omdat hij er geen noot van geschreven heeft en zelfs niet op de plaat meedeed. The Beatles brachten het overigens in Engeland destijds niet op single uit, het was maar een albumtrack op Help!

McCartney werd wakker met de melodie in zijn hoofd: de meest lucratieve droom ooit. Alleen de tekst moest nog worden geschreven. Aanvankelijk kwam McCartney niet verder dan: 'Scrambled eggs, oh my baby how I love your Legs.'

Het nummer werd ook een aantal keer in het Nederlands vertaald en op de plaat gezet. Sjef van Oekel werd al eens genoemd. Maar ook Ria Valk (die er 'Beste Kees' van maakte), Ivo de Wijs ('Puistenkop') en wijlen Rijk de Gooyer (die de titel intact liet), maakten er een eigen interpretatie van.

Ook Bod Dylan waagde er zich aan, tijdens de opnames van New Morning. Met ene George Harrison op gitaar!

Ron Bulters

Toen de Liverpoolse muziekscene floreerde kreeg die al snel een naam: Mersey Beat.

Een naam die meer met geografie dan met een muzikale stroming te maken had, want de meeste groepen hadden hun eigen sound.
Wel is het zo dat toen The Beatles hun successen kregen, bijna alle Liverpoolse bands contracten kregen.

Vele braken in het kielzog van The Beatles door, maar een band die opmerkelijk genoeg de boot miste was Rory Storm And The Hurricanes.
Opmerkelijk, want niet alleen was het een van de populairste en meest professionele bands van Liverpool, het was zelfs die band van wie The Beatles hun drummer Ringo Starr kaapten. Bovendien hadden zowel George als Paul een korte relatie met de zus van Rory Storm.

Het verhaal van Rory Storm is tragisch en merkwaardig. Rory stotterde en is in 1972 onder mysterieuze omstandigheden overleden, samen met zijn moeder. Hoewel er slaapmiddelen en alcohol in zijn bloed te vinden waren, was het niet voldoende om er aan dood te gaan, waarmee zelfmoord waarschijnlijk uitgesloten is. Waarschijnlijk heeft zijn moeder bij de aanblik van haar dode zoon wel zelfmoord gepleegd. Beatlesmanager Brian Epstein wilde de groep niet managen. Merkwaardig genoeg was het wel Epstein die in 1964 een van de slechts twee uitgebrachte singles van de band produceerde, America, uit The West Side Story.

Voor zover ik weet de enige plaat die Epstein produceerde en waar hij ook wat achtergrondzang op deed en Ringo Starr kwam voor de gelegenheid zijn oude bandje versterken met percussie en zang. Het nummer flopte toch. The West Side Story oefende een grote aantrekkingskracht uit op popartiesten, want ook Alice Cooper, Yes en The Fortunes vergrepen zich aan nummers uit de musical. Maar wat Rory niet lukte, lukte the Nice wel. Hun bombastische instrumentale versie van America was een wereldhit.

Ron Bulters

Wie live-opnamen van The Beatles ziet, ziet hoe primitief concerten waren in de jaren '60.

De hoeveelheid versterkers is niet veel meer dan waar een beginnend bandje zich mee bedient. Met het verschil dat The Beatles er complete stadions met duizenden gillende meisjes mee moeten bespelen. Het is voor het publiek niet te horen. En voor de band zelf al helemaal niet. Eén roadie en één tourmanager. Wie de opnames ziet van het eerste concert in Amerika, ziet hoe de jongens zelf de apparatuur en het drumpodium tussen de nummers een kwartslag draaien, omdat het publiek rondom dat podium zit. En zelfs bij het allerlaatste optreden van The Beatles op 29 augustus 1966 zijn ze niet te beroerd om de spullen mee te helpen sjouwen naar het podium. Een optreden duurt niet langer dan een half uur. Soms nog minder als het speeltempo omhoog geschroefd wordt.

Op 22 augustus 1964 spelen The Beatles in Vancouver. Er is een opname van en laten we het er op houden dat ze hun avond niet hebben...

Een avond later staan The Beatles in de Hollywood Bowl. Het concert wordt gefilmd en opgenomen voor een mogelijke liveplaat. Maar het publiek gilt zo hard dat men zelfs in de studio er op dat moment weinig mee kan. Ook een poging om het concert in de Hollywood Bowl een jaar later op te nemen strandt om dezelfde reden. Uiteindelijk verschijnt er een live-elpee van in 1977 waarbij een selectie is gemaakt van de beste opnames van de concerten. Die tot op heden niet op CD verschenen is.

En If I Fell klinkt weliswaar al wat beter dan de dag er voor, maar wordt niet goed genoeg bevonden voor de elpee...

Muzikaal feitje: In het intro van het nummer zitten alle tonen van de toonladder. Op één na.... En laat dat nou de eerste toon van het nummer zijn!

Ron Bulters