We weten natuurlijk allemaal dat het inmiddels wel meer dan twintig jaar geleden is dat Sgt. Pepper zijn band een liedje leerde spelen.
Het is dit jaar echter wel precies twintig jaar geleden, dat ik de wondere wereld van The Beatles binnenstapte. Ik was bijna dertien, hield niet van die afgrijselijke muziek die toen ‘in’ was en mijn wereld stond op het punt om uiteen te vallen.
In het voorjaar van 1994 slopen John, Paul, George en Ringo mijn leven binnen. Het begon waarschijnlijk met een vriendinnetje dat een LP van haar ouders had gevonden. Interessante muziek! Wat zeg ik? Fantastische muziek! Fenomenaal! Maar hoe anders waren de mogelijkheden die je toen als tiener had. Geen geld, geen internet. En dan wordt je ook nog eens Beatlesfan – denk maar niet dat daar iets over geschreven werd toentertijd…
Of vergissen we ons daar misschien in?
In september 1993 waren ‘de Rode Beatles’ en ‘de Blauwe Beatles’ op CD uitgebracht. En geloof het of niet, maar dat was groot nieuws! Al snel begon ik met het maken van een knipselmap waar ik ieder snippertje dat over The Beatles ging in plakte. Oké, het was nog steeds niet erg veel (of zelfs maar interessant) maar voor mij waren het ware schatten.
Bovendien was daar natuurlijk ook nog die oude, vertrouwde bibliotheek. De Beatlesboeken in de collectie werden door mij geleend en nog duizenden keren verlengd (toen kon dat nog!). Uiteraard was ook de CD-collectie voor mij van onschatbare waarde: alles werd geduldig op cassettebandjes gekopieerd die ik afspeelde tot ze grijs zagen. Maar helemaal in de zevende hemel was ik, toen mijn broertje de LP Let It Be in de kast van mijn ouders vond. Ik had een eigen LP – yeah, yeah, yeah!
(Saillant detail: ik dacht dat Let It Be wel uit de beginperiode van The Beatles moest komen, aangezien ze zo onzeker klonken op die plaat…)
Het is echter ook aan de vondst van deze LP te danken, dat ik nog zo goed weet rond welke tijd ik The Beatles ontdekte. Op 4 oktober 1994 veranderde mijn wereld namelijk voorgoed doordat mijn broertje Michiel, die het album in de kast had gevonden, onverwachts overleed.
Nothing is real?
Was het maar zo. Het leek een boze droom, maar het was helaas maar al te waar. Vanaf dat moment vormde de muziek van The Beatles de rode draad in mijn leven. Gelukkig vaker positief dan negatief, want twintig jaar later heb ik meer mooie dan slechte dingen mogen beleven. Man Sander en zoontje Merijn zijn mijn absolute geluk en samen met hen geniet ik van alle bijzondere dingen op mijn weg.
Met altijd wel een Beatlesdeuntje als achtergrondmuziek.
Laura Alblas
Reacties
Wat een prachtige column van Laura.
De vorige colomn was ook uit de kunst.
Dan is nog fijner om Beatlesfan (freak) te zijn.
Schitterend.
Groet, Cornelis.
RSS lijst met reacties op dit artikel