Julian Lennon zei heel wat jaartjes geleden hallo en gedag tot de muziekindustrie. En nu, na een tiental jaren van stilzwijgen, is hij er klaar voor om hallo te zeggen.
John Lennon’s oudste zoon had met zijn album ‘Valotte’ een hit in 1984 en met zijn single ‘Too Late for Goodbyes’. Maar hij voelde zich leeggezogen en bedrogen door de muziekindustrie. ‘Ik zal nooit over de rechten beschikken van mijn eerste album en dat maakt me woedend’, zei Lennon vorige week tijdens een vakantie in Italië. ‘Voor alle video’s die ik maakte en voor de labels, draaide ik zelf op voor de kosten. Hoe werkt zoiets dan ? Excuseer mij?’
Nu is Lennon, op zijn 46ste terug in de industrie die hem deed opbranden. Met de pioniers Todd Meagher (MyStore.com) en Michael Birch (Bebo) heeft hij The Revolution opgericht, een muziekbedrijfje waar de artiest belangrijk is. Hij brengt na 10 jaar ook iets nieuw op de markt: ‘Lucy’, een single voor het goede doel, samen geschreven met James Scott Cook, een artiest die onderdak vond bij The Revolution.
‘Ik was gekomen om enkel wat doo-doo-doo en da-da-da achtergrondgeluidjes te maken bij het liedje ‘Lucy’ door onze nieuwste artiest James Scott Cook, toen ik het droevige nieuws hoorde dat Lucy Vodden was overleden aan lupus (Lucy was een schoolvriendinnetje en inpiratiebron voor ‘Lucy in the Sky’)’, zegt Lennon. ‘Ik vroeg James of hij dit nummer met mij als duet wilde brengen en of we er een single voor het goede doel van konden maken, want dat voelde zo goed aan toen op dat moment. Toen vertelde James dat zijn grootmoeder ook Lucy heette en eveneens lupus had. Het was allemaal een beetje confronterend.’
‘Lucy’, een mooie lichtvoetige Indie popsong, is een mooie start voor Lennon en een nieuw begin. Hij heeft plannen om een nieuwe plaat op te nemen in 2010. Terwijl hij uit de spotlights verdween, gaf hij het schrijven nooit op en bracht zijn tijd de laatste jaren door met het schrijven van een hele collectie originele songs. ‘Het voelt aan als een oud schoolalbum, gevuld met liedjes waar je van begin tot einde geboeid naar kan luisteren’, zegt hij, ‘Maar toen het eenmaal af was vroeg ik mezelf af, ‘Wat zal ik nu eens doen? Hoe ga ik dit uitbrengen?
Ik had nog contact met de grote labels — of wat er van de grote labels nog rest’, zegt hij grinnikend.
‘Ik had contacten met enkele indie-uitgeverijen maar ik voelde dat ik een nieuwe weg moest inslaan, als artiest en als zakenman, ja in deze harde tijden moet je alle twee zijn.’
Kom binnen in The Revolution
Gelanceerd deze maand, wil dit bedrijf de artiesten een creatieve feedback geven, zowel bij artistieke als bij zakelijke beslissingen. Dit door het een ruim aanbod van begeleiding te geven van design, verkoopsmogelijkheden, marketing, publiciteit en licentiemogelijkheden. Alles wat een groot label ook doet maar dan alles gebundeld in een bedrijf.
‘Een artiest kan onmogelijk elk stukje apart behartigen’, zegt Lennon, ‘Ik voelde een erg grote druk op mijn schouders door de manier waarop ik vroeger behandeld werd. Maar als deze manier van werken voor mij werkt, zal het ook voor andere artiesten werken. Elke artiest maakt zijn eigen keuze van de manier waarop hij met ons wil samenwerken, enkel voor een klein onderdeeltje zoals management, of het opnemen van een plaat. Elke overeenkomst zal uniek zijn door de manier waarop de artiest de samenwerking ziet.’
Van de manier waarop Lennon begon als 21-jarige buddie - enkele jaren na de traumatische dood van zijn legendarische vader - naar nu was ‘A Long And Winding Road’. Het was een lange weg, maar nu voelt het goed aan, goed voor het eerst sinds lange tijd.
‘Ik hoef niet meer weg te wandelen van het bedrijfsleven’, zegt Lennon. ‘Ik wil graag als volwaardige partner in dit bedrijf werken, een bedrijf waar ik van hou en waar ik in geloof en waar ik dingen mag doen die ik graag doe en ’t beste kan zoals muziek schrijven en muziek opnemen.’
(Bron : bostonherald.com)
(Vert : Janien Nuijten-Colans)
