Ringo Starr krijgt eindelijk wat muzikaal respect – van de Russen

Pas geleden verscheen er een nieuw album van Ringo Starr op Amazon, ‘Ringo Starr Greatest Hits’, bestaande uit 2 cd’s. Gekeken naar het ontwerp en de verpakking, compleet met logo’s, leek het erop alsof het een legale versie was. Maar dat was het niet. Het was in feite een niet-geautoriseerde Russische uitgave die volledig is samengesteld uit eerder uitgegeven materiaal. Behalve het kleine Russische lettertype op de achterkant waar je dat uit kunt opmaken, staat er op de hoes ook “Dick One” en “Dick Two”.

Maar het grappige is dat het een 4-sterren waardering zou krijgen als het wél een legale uitgave was geweest. Waarom? Omdat de muziek zelf geweldig is. Of het nou goed of slecht is, het werk van de andere drie Beatles krijgt bijna altijd eerder aandacht dan zijn werk. En als je de Beatles als groep ook meetelt, komt hij op de vijfde plaats. Maar als je hier naar luistert gaat dit niet op. Zoals we al zeiden, er staat niets nieuws op of niets dat iemand met een complete Ringo Starr CD-collectie al niet heeft. Waarom zou je het dan toch moeten kopen als het een legale uitgave was geweest?

Anders dan de andere Beatles, die soms via een andere invalshoek tekstueel of muzikaal gezien uitstapjes hebben gemaakt in hun solocarrières, is Ringo’s muziek altijd eerlijk geweest, zelf tijdens die paar wat protserige omzwervingen (zoals ‘Beaucoups of Blues’ en ‘Sentimental Journey’). En daar gaat het om bij deze cd’s.

De eerste cd begint, geheel volgens verwachting, met “Photograph” uit 1973, de eerste van zijn twee nummer 1-hits op Billboard. De andere was de opvolger “You’re sixteen” uit hetzelfde jaar, het tweede nummer op de cd. Op de eerste cd, met 24 nummers, staan de a-kanten van al zijn top 100 Billboard-hits tot en met 1981: “Beaucoups of Blues” (zijn eerste Billboard hit in 1970); “It Don't Come Easy”; “Back Off Boogaloo”; “Oh My My”; “No No Song”; “(It's All Down to) Goodnight Vienna”; “Only You”; “A Dose of Rock 'n' Roll”; “Hey Baby” en “Wrack My Brain.”

Ook op de schijf - maar dit is nog niet alles - staan: “Drowning in the Sea of Love”; “Wings” (die hij pas geleden maakte); “Lipstick Traces”; “Heart on My Sleeve”; “Private Property”; “Stop and Take the Time To Smell the Roses”; “In My Car” en “I Keep Forgettin'.”

Op de tweede cd staat meer recent materiaal, te beginnen met “Weight of the World”. Andere nummers zijn onder andere de rockende “Don't Go Where the Road Don't Go”; “King of Broken Hearts”, met George Harrisons gevoelige gitaarsolo; “Never Without You”, zijn gevoelige eerbetoon aan Harrison; nog een rocknummer “Give Me Back the Beat”; “Choose Love”; “Liverpool 8”; “Peace Dream”; “Walk With You”, zijn duet met Paul McCartney; “Rock Island Line”, zijn cover van dat oude liedje; en “Postcards From Paradise”, de titelsong van zijn meest recente album.

Pas op de tweede cd schiet de volgorde van de nummers een beetje tekort. Maar het grootste gedeelte is echt heerlijk om naar te luisteren en benadrukt Ringo’s talent als zanger. (Ja, dat vinden we echt.) Wat de liedjes verbindt is het feit dat Ringo nooit indruk probeert te maken. Op deze cd’s komt zijn menselijkheid naar voren. De cd’s bevatten enkele covers en ook een aantal songs over de Beatles, Liverpool of liedjes die verwijzen naar de Beatles.

Wat als hij nu eens een paar concerten zou geven met deze liedjes. Het grappige is dat Ringo er heel lang over heeft gesproken om een nieuw overzichtsalbum uit te brengen van zijn carrière. Dat is inmiddels gebeurd, maar niet door hem.

(Bron: beatlesheadline.blogspot.be)

(Vert: Linda Weller)