Het gaat om een afgedankt nummer van een van de bekendste albums van de Beatles, dat gedoemd was te verdwijnen zonder ooit tijdens een concert te zijn gespeeld of op plaat te zijn gezet voor de fans van de Fab Four.
In plaats daarvan waren de tekst en akkoorden van Pensioner's Waltz, dat bijna 50 jaar geleden werd weggelaten op The White Album, verborgen in een schrift van een schooljongen uit Hampstead, die het kaft verpestte met een plaatje van een koe.
Het volledige en bizarre verhaal hoe Robert Barclay, destijds 10 jaar, aan het geïmproviseerde manuscript van Sir Paul McCartney kwam werd bekend nadat de belangrijkste pagina's bij een veiling werden aangeboden. Verzamelaars verwachten dat de aantekeningen tienduizenden ponden op zullen leveren.
In een ondertekend certificaat van echtheid vertelt Barclay, nu in de 50, over een toevallige ontmoeting met Linda McCartney (de eerste vrouw van Sir Paul die in 1998 is overleden), en Crosby, Stills en Nash in de winkel van zijn moeder, Hampstead Antique Emporium in Heath Street, waar hij na schooltijd altijd naartoe ging.
“In 1968/69 zat ik op de St Anthony's School in Hampstead, en ik leerde net gitaarspelen. Ik was 10 of 11 jaar”, zegt Barclay in de brief over de oorsprong van de aantekeningen.
“In die tijd begonnen antiekwinkels net in de mode te komen... Op een bepaald moment waren er wat mensen die wat spullen bij mij moeder kochten.
Dat waren Linda McCartney, Dave Crosby, Steve Stills en Graham Nash. Ik kwam net terug van gitaarles, en had mijn 'gitaarboek' bij me. Dat was een schoolschrift met een groen slap kaft en gelinieerde pagina's, en bevatte verschillende populaire liedjes met tekst en gitaarakkoorden. Iedereen zette hun handtekening in mijn schrift, en Linda McCartney bood aan het mee naar huis te nemen en Paul zijn handtekening erin te laten zetten, en beloofde het naar mijn huis op te sturen.”
Barclay vervolgt: “Schoorvoetend gaf ik toe, en een aantal maanden later kwam mijn schrift weer terug. Paul McCartney had zijn handtekening op het kaft gezet, en hij had ook in het schrift de tekst en akkoorden van een nummer geschreven, Pensioner's Waltz. En hij had een appel getekend, ingekleurd met een groene viltstift. Ik heb nooit geweten hoe het nummer moest worden gespeeld, want er waren alleen akkoorden, geen noten.”
De tekening van de appel zou verwijzen naar het platenlabel van de band, en onderaan de pagina staat “thank you sir”.
Door de jaren heen zijn de aantekeningen door verschillende handen gegaan, en worden nu zaterdag in New York geveild bij Julien's veilinghuis. Er kan ook online worden geboden, zodat potentiële kopers aan deze kant van de Atlantische Oceaan ook een uniek, zij het duur stukje geschiedenis kunnen aanschaffen. De richtprijs is $ 60.000 (€ 54.000).
Barclay, die natuurlijk niet wist wat de pagina's ooit waard zouden zijn, zegt dat de rest van het schrift zijn eigen stempel heeft gekregen.
“Het nummer bleef intact, maar jammer genoeg heb ik het kaft verpest”, zegt hij.
“Als dagdromende 10-jarige verveelde ik me op een morgen tijdens het ontbijt, en kraste ik over zijn handtekening en bedekte het kaft met plaatjes van een koe en een melkmeisje, die in een pak Frosties zaten.”
Darren Julien, voorzitter van Julien's veilinghuis, zegt: “Er is veel belangstelling voor dit item. Er zijn diverse telefoonbieders geregistreerd, en ook online-bieders.”
(Bron: camdennewjournal.com)
(Vert: Liesbeth te Boekhorst)
