Jeff Hanlon bracht tientallen jaren door aan het front van de promotie van livemuziek, met acts als B.B. King, Chuck Berry, Simon and Garfunkel en Stevie Wonder. Maar als The Beatles er niet waren geweest, zegt Hanlon tijdens ons interview: 'Dan was ik nu waarschijnlijk een gepensioneerde ingenieur, woonachtig in een mooi deel van Lancashire... want zij openden de deur voor de noordelijke jongens om hier naartoe te komen.'
Hanlon stapte uit zijn pensioen om The Sessions Live te produceren: 'een live reconstructive van de historische opnamesessies van The Beatles' die op 1 april in de Royal Albert Hall in Londen in premiere gaat. De complexiteit van de show is een bewijs van de veranderingen in het maken van popmuziek door het kwartet en hun productieteam bij Abbey Road.
Hanlon benadrukt dat dit geen lookalike show is met 'mannen met pruiken op hun hoofd en hippiejasjes en Cubaanse laarzen'. Het is een poging om het geluid en het opnameproces te vangen. Er zijn 45 artiesten, waaronder zeven zangers (veteranen van eerdere Beatles shows) om dubbele stemmen te recreeren, een zespersoons band en een 21-persoons orkest. Er zijn ook acteurs die verschillende rollen vertolken: die van techneuten, Yoko Ono, opname-ingenieur Geoff Emerick en, natuurlijk, George Martin, de legendarische producer van The Beatles.
Draaiende platen
Toen Martin onlangs overleed, ging het voornamelijk over zijn status als 'vijfde Beatle'. Maar van deze relatie was in het begin absoluut geen sprake. Martin, afgestudeerd aan Guildhall en ex-marine officier, was een sterk contrast met, volgens de woorden van Hanlon, de 'brutale scousers uit Liverpool die zeiden wat ze dachten'.
Maar Martin's werk met de Goons, een band die The Beatles bewonderden, gaf hem een opening voor innovatie en woordspelingen. Toen er na hun samenwerking werd gevraagd of er iets was wat hen niet aanstond, antwoordde George Harrison: 'Nou, we kunnen beginnen met je stropdas'. Dat brak het ijs en leidde tot een revolutie in opnamegeschiedenis.
Ondanks het succes van hun live optredens, waren de opnames toch wel het ultieme erfgoed van The Beatles. Martin voorzag de denkbeeldige vluchten van technische en muzikale ballast, van strijkersarrangementen tot de ontwikkeling van geluidseffecten.
The Beatles zochten de grenzen op van wat populaire muziek was, en maakten van de studio een creatieve ruimte - een instrument zelf, meer dan alleen een plek om op te nemen. Samen met George Martin veranderden zij de commerciele en artistieke realiteit van populaire muziek. Zij brachten de opname naar voren als de creatieve statement en zetten het album in het midden van het commerciele process. Toen Martin bij EMI begon waren producers aan regels gebonden, maar tegen het eind van de jaren '60 was de opnamestudio het centrum van zowel creatieve innovatie en sociale verandering.
Populaire muziek ging voor de 'authentieke' status, dat eerder was gereserveerd voor 'hoge kunst', net nadat de sociale grenzen ergens anders waren verlegd na de oorlog om de weg vrij te maken voor de liberale jaren '60. Opnieuw typeerden The Beatles deze verandering, zoals de uitspraak van Lennon bij de Royal Variety Performance: "De mensen op de goedkopere plekken, klap in uw handen. En voor de rest, u kunt met uw juwelen ratelen." Zoals Hanlon zegt: 'Popsterren die twee jaar eerder beroemd werden, durfden van zulke uitspraken niet eens te dromen.
Er is geen twijfel dat andere sociale krachten ook aan het werk waren. Maar het werk van The Beatles met Martin en Emerick hielp wel om opnames middenin het centrum van muzikale creativiteit. Hun werk hielp de rol van 'platenproductie' belangrijk te maken door het in de creatieve sfeer te zetten en de plaat te maken en niet alleen het nummer.
Opnames op het podium
Meer dan 50 jaar na hun eerste opname wordt de omvang van hun erfgoed onthuld door de uitdaging om het opnameproces op het podium te laten zien. Ook de onderhandelingen over de rechten waren moeizaam, zoals met alles waar Beatles op staat (dat gold zelfs voor Paul McCartney die tientallen jaren lang heft geprobeerd om de publicatierechten van zijn liedjes te verkrijgen).
Sessions Live laat het veranderende productieproces zien met speciaal de nadruk op liedjes met baanbrekende technieken. Over dit element in de show beschrijft Hanlon de aandacht voor detail: "We hebben ongeveer 37 gitaren, zodat iedere gitaar die een Beatle gebruikte in de studio gebruikt wordt tijdens het nummer waarop de gitaar toen gebruikt werd... We hebben dezelfde microfoons en dezelfde positionering van de microfoons."
Dat het portretteren van het werk van The Beatles, Martin en Emerick zoveel moeite kost, is het bewijs van hun plek in de muziekgeschiedenis. Op een bepaalde manier laat Sessions Live een belangrijke verandering zien tussen live optredens en opnames van The Beatles. Ooit was het doel om een optreden in de studio neer te zetten, nu is het het doel om de opname op het podium te laten zien. Op de vraag of hij de show ziet als een eenmalig iets, of een manier om andere producties te laten zien, lacht Hanlon: "Voor mij is het in ieder geval eenmalig. Ik werk nooit meer zo hard."
(Bron: theconversation.com)
