We staan op de vooravond van twee McCartney concerten in Nederland.
 
De spanning loopt op, onze harten gaan weer sneller kloppen. De geijkte vragen passeren weer de revue: hoe gaat zijn stem het houden, wat gaat hij spelen? Weer exact hetzelfde als drie jaar terug? In Japan voegde hij 'Another Girl' toen aan zijn setlist en het was gelijk wereldnieuws. Krijgen wij ook primeurs?
 
Als diepgelovige Beatlesfans houden we onvoorwaardelijk van de man die ons zoveel heeft gegeven. En ook bij mij thuis kan Paul op tafel schijten, uiteraard. Er is maar weinig dat hij in mijn ogen verkeerd kan doen, kritiekloos als ik ben richting mijn held. En toch zijn er een paar kleine dingetjes waar ik me aan stoor. Zijn setlist bijvoorbeeld. Iets meer variatie zou toch welkom zijn nietwaar? En van zijn blijvende keuze voor Wix ben ik ook niet erg gecharmeerd. Niet dat ik iets tegen de man heb, maar een sample van een blazerssectie klinkt nu eenmaal niet. Als trompettist vind ik dat McCartney met zijn staat van dienst op moet treden met echte blazers. Als er één artiest is die zich dat kan en moet veroorloven is hij het wel.
 
In oktober 2015 ga ik optreden met een Beatles tribute band. Als trompettist valt het niet mee om jezelf zo'n band in te wurmen, maar het gaat er nu dan toch echt van komen. En als Beatles expert heb ik de eer toebedeeld gekregen om de setlist te mogen vaststellen. Nou ja, eer.., wat een werk is dat! Nu ken ik de muziek heel goed, zeg maar gerust dat er letterlijke kopieën van alle songs in mijn hoofd zijn opgeslagen. Maar om daar een set van te maken is een heel ander verhaal. Een set die afwisselend is, waar een goede opbouw in zit, waarbij er sprake is van een afwisseling tussen hits en obscuurder materiaal en waarbij een blazerssectie kan worden ingevoegd. Ik heb me voorgenomen een setlist samen te stellen die goed maakt wat McCartney al jaren achtereen nalaat te doen. Dat vraagt soms om moeilijke keuzes, vergelijkbaar met het kiezen welke van je kinderen je het leukst vindt. Diverse slapeloze nachten zijn al het gevolg geweest, net als onoplosbare hersenspinsels die me tot wanhoop hebben gedreven en ontloken haat-liefde verhoudingen met de Fab Four, voorheen mijn allerbeste vrienden. Was ik er maar nooit aan begonnen.
 
Als je naar een live optreden gaat, wil je vooral de bekende hits horen van de betreffende band. Wat dat betreft heeft McCartney heeft het maar gemakkelijk. Hij heeft zoveel hits geschreven die mensen willen horen dat zijn setlist al voor 90% vastligt. En de rest (lees: zes of zeven liedjes) kan hij naar eigen believen invullen. En áls hij er dan al niet uitkomt heeft hij, naast zijn bandleden, zo'n 1200 adviseurs om zich heen bewegen die hem kunnen vertellen wat hij wel en niet moet spelen.
Nee, aangaande zijn setlist hoeft McCartney geen last te hebben van slapeloze nachten. En krediet over de inhoud van de setlist heeft hij al voldoende opgebouwd, getuige het feit dat de kaartverkoop nog altijd vlekkeloos verloopt. Ik ben oprecht jaloers.
 
Inmiddels lijkt het erop dat mijn setlist voor de tribute band rond is. Met trots presenteren we straks een optreden met absolute Beatles classics, liedjes die niemand in zijn hoofd zou halen live te spelen (ook McCartney niet) en bekende liedjes met een nieuw of eigentijds sausje er overheen. Een setlist waarvan je zou dromen dat McCartney die ook eens live zou doen, een setlist voor rasechte Beatles smulpapen. En met als slagroom op de taart natuurlijk een blazerssectie! En daartussen staat straks een hele trotse trompettist. Een trompettist die hoopt dat Paul stiekem tussen het bescheiden publiek staat te luisteren en te overwegen hoe hij dat moeilijke gesprek met Wix zal gaan voeren... 
 
Luc van Gaans