APPLE: EEN BELGISCH VERHAAL
In een interview met Johan Ral in 1993 herinnert Paul McCartney zich:
“Daar zit een mooi verhaal achter.Ik had een vriend genaamd Robert Fraser. Hij was eigenaar van een galerij in Londen.We gingen veel met elkaar om. Ik vertelde hem dat ik echt hield van Magritte We ontdekten Magritte in de jaren zestig, gewoon door magazines en zo. En we hielden gewoon van zijn gevoel voor humor.En toen we hoorden dat het een heel eenvoudige gast was die schilderde van negen tot negen en een bolhoedje droeg, werd het nog intrigerender. Robert keek in die tijd rond voor werk van hem, omdat hij wist dat ik zijn werk leuk vond. Het was zo goedkoop toen. Het is vreselijk om te bedenken hoe goedkoop het toen was. Maar goed, we hielden gewoon van hem… Op een dag bracht hij een schilderij naar mijn huis. We waren buiten in de tuin. Het was een zomerdag. En hij wilde ons niet storen, ik geloof dat we aan het filmen waren of zo. Dus hij liet die afbeelding van Magritte achter. Het was een appel – hij liet het gewoon achter op de eettafel en ging weer. Hij had gewoon “Au revoir”erover heen geschreven, over die mooie, groene appel.En ik dacht dat het een fantastisch iets was om te doen.Hij wist dat ik er van hield en hij wist dat ik het hebben wilde en ik hem later betalen zou. […] Dus ik ging van: wauw! Wat een geweldig concept om te maken, weet je. En deze grote groene appel, die ik nog steeds heb, werd de inspiratiebron voor het logo. En toen besloten we om hem door midden te snijden voor de B-kant!”