Tientallen jaar voordat Law & Order werd ‘gepikt van de nieuwskoppen’ deden The Beatles hetzelfde met ‘A Day in the Life’. Drie coupletten van dit episch nummer als afsluiter van het album Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band werden geinspireerd door krantenartikelen die verschenen op 17 januari 1967.

sad

“Ik was ‘A Day in the Life’ aan het schijven met de opgevouwen Daily Mail voor me op de piano,” herinnerde John Lennon zich voor The Beatles Anthology. “Hij was opengevouwen bij het Kort Nieuws, of Hier en Daar, of hoe het mag heten. Mij vielen twee verhalen op. Eentje ging over de Guinsess erfgenaam die om het leven kwam in een auto. Dat was de belangrijkste kop. Hij overleed in Londen bij een auto-ongeluk.”

Lennon was thuis toen hij het bericht las over de bewuste man – Tara Brown, een 21-jarige Ier van geboorte, erfgenaam van het Guinness fortuinen en lid van de jetset in London, die in december 1966 om het leven was gekomen bij een auto-ongeluk. Het nieuws betrof die dag de conclusies van de lijkschouwer over de dood van Browne, die Lennon kende. Als vertrouwde verschijning in het Londense nachtleven was de jongeman bevriend geraakt met leden van diverse Engelse bands, o.a. de Rolling Stones, de Troggs en de Beatles.

 

De schok die Lennon voelde bij de herkenning van de hem bekende overledene wordt aangehaald in de tekst (“I read the news today, oh boy” – “Ik las het nieuws vandaag, oh jee” en “I saw the photograph”- “Ik zag de foto”), hoewel de Beatles in het tweede couplet met artistieke vrijheid Browne transformeren in een politicus die “als een gek tekeer ging in zijn auto” (“blew his mind out in a car”). Toen John een paar dagen later aan het nummer – onder de werktitel ‘In the Life Of..... ‘ (’In het Leven van) – ging samenwerken met Paul McCartney, heeft hij Browne kennelijk niet genoemd, want McCartney ondermijnde het verband tussen het nummer en Lennon’s overleden kennis tientallen jaren lang.

 

“Het couplet over de politicus die als een gek tekeer ging in zijn auto hebben we samen geschreven,” zei McCartney in Many Years From Now. “Dat wordt toegeschreven aan Tara Browne, de Guinness ergenaam, wat volgens mij niet klopt, in ieder geval legde ik toen we bezig waren om het nummer te schrijven geen verband met Tara. John in gedachten misschien wel. In mijn hoofd verbeelde ik een politicus buiten zijn zinnen door drugs die was gestopt voor een verkeerslicht en niet door had dat het groen was geworden. Het ‘blew his mind’ was zuiver een verwijzing naar drugs, helemaal niet naar een auto-ongeluk.”

 

Het derde couplet, tevens het middelste gedeelte van ‘A Day in he Life’, bevat verwijzingen naar respectievelijk Lennon’s aandeel in Richard Lester’s ‘How I Won the War’ en herinneringen van McCartney aan zijn schooltijd, maar het nummer komt in het laatste couplet terug bij de krant als inspiratiebron. Op pagina 7 van de Daily Mail (soms ten onrechte vermeld als de Daily Express) van 17 januari vond Lennon een bericht in de Hier en Daar rubriek over een onderzoek naar kuilen in Blackburn, Lancashire. Het nieuws claimde in het kort dat de kuilen uitkwamen op “één zesentwintigste kuil per persoon” (“one twenty-sixth of a hole per person”).

 

Het stukje over Albert Hall was iets dat werd bedacht door Lennon, met een beetje hulp van Terry Doran, een vriend van Beatles manager Brian Epstein. “Het was Terry die zei ‘fill’ (‘vul’) de Albert Hall. En dat was het,” zei Lennon. “Misschien was ik al de hele tijd op zoek naar dat woord, maar wilde het me niet te binnen schieten. Andere mensen geven je niet perse een woord of een zin, ze komen alleen wel op het woord dat je toch al aan het zoeken was.” Met behulp van wat fantasie, medewerking van Lennon en McCartney, opeenstapeling van echo’s en een 40-koppig orkest onder leiding van producer George Martin, werd het zwart-wit nieuws van die dag in ‘A Day in the Life’ een van de meest psychedelische prestaties van the Beatles.

 

 

(Vert. Marijke Snel-van Asperen)